موج احمر
تــــیــــغ ابرویـــش ســــــــرم را همــــــــچو نی ســــــــر مــــــیزند
نــــــالــــــه و فـــــــــریاد من در چـــــــــــــــــــرخ چمـــبرمــــیزند
رقــــــــــــــــص رقــــــــصان درمیان خاک و خون بــــسمل صفت
این دل ســـــــــــــــی پـــــــــاره من مـــــــــوج احـــــمر مـــــــیزند
مــــــن چـــــه گـــویـــم ازبــــهــــار و ازخـــــــزان زنـــــد گـــــی
مـــــــــرغ دل در آســــمان عـــشـــق وی پـــــــــر مـــــــــــــــیزند
دیــــــــــــــده میــــگردد چـــو گل فـــــــرش ره آن دلــــــــــــــربا
کان مـــــــه فـــــــرزانــــــه ام تا حــــــلـــــــقه بر در مـــــــــــیزند
تـــــــــرک ســــــرمست کمان کـــــــــــش در رگان جـــان جـــــان
بــــــا صــــــف مـــــژگان دلـــــــدوزاش خــــــــنــــجر مــــــــیزند
مــــــــــیبرد هـــــوش وحـواص و قـوت و صــــــــبرو قــــــــــرار
ســــــــینه پــــــر داغ مــــــن را داغ دیـــــــگر مـــــــــــــیزنـــــــد
مــــــی خـــــرامد چــــون غـــــزال شوخــــی در صــــــحرای دل
آهـــــوانـــش طــــعنــــه یی دیـــــگر به عـــــــــــــبهر مــــــــیزند
ای "حبیب" در خـــــــرمن عـــــــــــمر عزیـــــــــزت نــــــــازنین
هــــــمچو تــــــرکان تـــــــــرک تـــــازی کـــــــــرده اخگر میزند
